Γράμμα σε μια ποιήτρια



Γράμμα σε μία ποιήτρια.

15/05/2013
Είναι ένα από τα πολλά βράδια που περνώ κι εγώ τις δικές μου Νύχτες Αγρύπνιας. Κατάκοπη από το κυνήγι του ονείρου, τις μερικές διαψεύσεις, την απογοήτευση και την προσδοκία ανοίγω το βιβλιαράκι σου να σε ξεφυλλίσω, να πάρω κουράγιο και με συγκρατημένο χαμόγελο να σβήσω το φωτιστικό δίπλα στο κομοδίνο. Σήμερα η ιεροτελεστία θα αλλάξει. Σήμερα θα κοινοποιήσω σκέψεις. Αφήνω την λογοτεχνική κριτική για τους συμμετέχοντες και ειδικούς, θα περιοριστώ στη δική μου πρόσληψη.
Νόνη, όλα τα στοιχεία ποιητικής σου που συνδέονται με την Λευκάδα και τον ενδότερο νόστο σου δοσμένα σε ελεύθερο λιτό στίχο, όπως ακριβώς είναι και η ψυχή σου μου δίνουν μία ύλη βιωμένη -μέσα από σένα- για μένα. Θυμάμαι μαζί σου κι εγώ τις παιδικές μου Κυριακές ντυμένες με Πικέ Φουστανάκι, για να καταλήξω να τις συγκρίνω με πολλές μαυροντυμένες ενήλικες…
Η μνήμη του πόνου που αναδύεται από πολλά σου ποιήματα αναφερόμενα σε χρόνο της ενήλικης ζωής δίνει φωνή στον προσωπικό αγώνα του καθενός μας, γίνεται μία ποίηση ανθρώπινης εμπειρίας. Αποκορύφωμα, για μένα, αυτού του πόνου, είναι ένα ποίημα που  ενεργοποιεί περισσότερο την γυναικεία αισθαντικότητα, πρόκειται για την Παλίνδρομη Κύηση.
Ο αφιλόξενος και κρύος διάδρομος που διάβηκες για άλλες μπορεί να είναι ο πραγματικός διάδρομος ενός νοσοκομείου και για άλλες οι διαδρομές της ζωής μας. Η μικρή με τον λευκό φιόγκο στα μαλλιά που με μία ερώτησή της συγχρονίζει τον πόνο της ψυχής με τον σωματικό είναι για όλες μας τα μάτια των άλλων που γεμάτα απορία εξιχνιάζουν γιατί δεν κάναμε το αυτονόητο, το παραδεδομένο, αυτό που οι μανάδες τους παραδώσανε ως νόρμα. Και η λεκτική σιωπή σου μαζί με την κίνηση των χεριών σου να κρύψεις το ματωμένο κατωσέντονο είναι τα χαμόγελα που φορούμε για να σκεπάσουμε πληγές μας που μας δημιούργησαν σαν άλλοι γιατροί στο ΜΗΤΕΡΑ.
Ό,τι βίωσες δεν είναι μόνο ό,τι αποτύπωσες, είναι κυρίως ό,τι είσαι. Και είσαι ελπίδα. Μαζί σου ελπίζω κι εγώ να αισθανθώ ένα ποίημα σου, που ακόμη δεν μπορώ να αντιληφθώ, και να ψιθυρίσω στίχους από το Σ΄ Ευχαριστώ σε κάποιον που ανακάλυψε το ποτάμι στα σπλάχνα μου. Προς το παρόν ευχαριστώ εσένα Νόνη που μας δείχνεις το Στερέωμα.
Πολλά πολλά φιλιά από το Εδιμβούργο που ακόμη περιμένει την άνοιξη…
Γιάννα.

3 σχόλια:

  1. Ekfrastikotato... Kalispera Gianna apo to Edimvourgo... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα και σε σας! Σας ευχαριστώ....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σ΄ευχαριστώ Γιαννούλα μου..Η Επιστολή του Εδιμβούργου έγραψε ιστορία,όπως γράφεις κι' εσύ,γιατί ξεχωρίζεις.Δεν υπάρχει ελληνικό σχολείο που να χωρέσει αυτό που είσαι...γι' αυτό μετά το διδακτορικό σου,βρες ένα καλό Πανεπιστήμιο.Τα καλοκαίρια όμως σε θέλουμε στην Ελλάδα.Άνθρωποι σαν και μας χρειάζονται τα ελληνικά καλοκαίρια για ν' ανθίσουν...Κι' εκείνα τα "σκουλαρίκια βιβλία"...βάλτα σ' ένα συρτάρι!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή