Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παροιμία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παροιμία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΠΑΡΟΙΜΙΑ

                                          ΠΑΡΟΙΜΙΑ


Πάντα ν’ αφήνεις μαύρα ρούχα στο χωριό.
Δε σου ζητάνε τίποτα,
στην ντουλάπα κρέμονται.
Μην τύχεις πάλι σε  κηδεία με τα κόκκινα!
Έστω κι’ ένα μαύρο φουστάνι…

«Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος»…
Παίρνουμε την αράδα μας εμείς πια τώρα
Δε βλέπεις πως αριέψαμε;
Η μάνα είχε πάντα μια παροιμία στο στόμα.
Έχει και κρίνους μωβ και άσπρους στο χωράφι.
Κόψε και πήγαινε στην Αγιαναστασά, την Παναγία
Και τον Αηγιώργη…

«Πάντα ν’ αφήνεις μαύρα ρούχα στο χωριό…»
μονολογώ
ακουμπισμένη στο ίδιο όπως τότε στασίδι
που μ’ αναπαύει ακόμα
γυαλιστερό και οικείο…