Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Της ερήμου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Της ερήμου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ


Σε σωρό χαρτιών καίω το μηδέν
και λάμπουν  τα μάτια των παιδιών στη Σαχάρα…

Αγέλη από τουρίστες, πληκτική  και άχρωμη
με παρασύρει.
Στηλώνω τα πόδια
και πυρωμένη σκόνη πέφτει απ’ τον ήλιο.
Ένα κορίτσι πλέκει ψάθινα καπέλα…

Συντροφιά τυχαία κι’ απρόσωπη
με παίρνει απ’ την ψυχή μου.
Κραυγάζω
-σιωπηλά όπως πάντα-
κι’ η ηχώ μου ταράζει την έρημο.

Πιάνω τις άκρες του κόσμου
και τινάζω τον ουρανό στα πόδια σου.
Παραμερίζω τους φοίνικες
κι’ αφήνω χώρο για τα μάτια σου
που τρεμοσβήνουν μεσάνυχτα
κυνηγώντας φεγγάρια στους αμμόλοφους.

Ένας Θεός από ψηλά
ξεφυλλίζει ακούραστα το Άσμα Ασμάτων
κι’ η αγάπη «κραταιά ως θάνατος»
γυρίζει τη γη γύρω απ’ τον άξονά σου…