Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Το καπέλο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Το καπέλο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ


                                  ΤΟ  ΚΑΠΕΛΟ    

Γέμισα το καπέλο μου  με στίχους.
Στην επιστροφή πάντα δυσκολεύομαι
να βολέψω τα πράγματά μου.
Και μες την αγωνία μου
μη σπάσουν τα ωμέγα και τα ύψιλον
και τα μπουρουδάκια της Θύμαινας
διαβάζω τα μάτια του ελεγκτή εισιτηρίων.
Άλλη μια αλαφροΐσκιωτη επιβάτις της άγονης γραμμής!
Κι’ εγώ νομοταγής ως συνήθως
πληρώνω το αντίτιμο του ταξιδιού μου στο άπειρο     
ξεγελώντας τους αδιάκριτους
και λάμποντας στον ήλιο του Αιγαίου
μέχρι που γίνομαι διάφανη.
Μου φωνάζεις και τρέχω
Τρέχω και σ’ ανταμώνω μεσοπέλαγα.
Διάφανος κι’ εσύ
και βαδίζων επί των υδάτων.
Σηκώνω τα χέρια και προσεύχομαι.
Κάτι ξέμπαρκοι τουρίστες γονατίζουν.
Και γελώ με βουρκωμένα μάτια.
Και γελώ και κλαίω.
Και πάντα με το καπέλο αγκαλιά
Τρυφερά και σφιχτά
Σαν ημερών βρέφος…