Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στη Φοίβη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στη Φοίβη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΣΤΗ ΦΟΙΒΗ

      ΣΤΗ ΦΟΙΒΗ

Εκείνο το θαλασσινό σου βλέμμα
έτσι όπως το τράβηξες αμετάκλητα
απ’ τη γκρίζα μας πόλη,
μια σταγόνα απ’ τη φλέβα σου
έβαψε σε μια νύχτα το χιόνι στα βουνά.
Κι’ αμήχανα κουλουριαστήκαμε στο φόβο μας
Και θρηνούμε βουβά…

Πως μπόρεσες
να παραδώσεις τ’ ολόλευκο δέρμα σου
στα τσακάλια της νύχτας…

Δυο κορίτσια σαν τον άνεμο
ανεβοκατεβαίνουν βιαστικά στον ουρανό
με καμπανούλες χριστουγεννιάτικες στα χέρια.
Σου ετοιμάζουν το δρόμο
Τον στρώνουν μ’ αγριολούλουδα
Ανάβουνε τ’ αστέρια ένα-ένα να περάσεις…

Κι’ ένας χορός γυναικών σ’ ακολουθεί
με λαγήνια στον ώμο.
Και ξεχειλίζουν δάκρυα στην κοιλάδα των Φιλίππων.
Ποτάμια γίνονται
καθώς πέρα, μακριά στο αρχαίο θέατρο
μια μάνα γυρεύει αλαφιασμένη στον κόρφο της
το  παιδικό σου γέλιο.
Κι’ είν’ η κραυγή της μαχαιριά.

Και τα ξερά μας χείλη συλλαβίζουν: Φοί-βη, Φοί-βη…
Φοίβη…
Δε μας είπες ποτέ
τι σήμαινε τ’ όνομά σου στη γλώσσα των αγγέλων.
Κι’ εκείνη τη λαβωμένη σου φτερούγα,
μια ολόκληρη ζωή
την έκρυβες με αξιοπρέπεια…