ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΝΤΥΝΟΜΑΙ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ

ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΝΤΥΝΟΜΑΙ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ

Φοβάμαι να ντύνομαι στα λευκά.
Φοβάμαι τα μάτια τους…

Τους τρέφει ο οίκτος.
.
Γιατί δεν αντέχουν το χαμόγελό μου;
Μα κι’ εσύ
Μου τό  ’δωσες τόσο περίσσιο…
Γιατί μ’ άφησες άοπλη
ανάμεσα στα θεριά;
Χρόνια τώρα τους κοιτάζω απ’ το παράθυρό μας
-εκείνο που βλέπει στη θάλασσα-
να σκοτώνουν πεταλούδες και χελιδόνια.
Τους γλάρους τους πληγώνουν στο φτερό
Ίσα για να σέρνονται ταπεινωμένοι στα βράχια.
Γι’ αυτό καμιά φορά
Φοβάμαι να ντύνομαι στα λευκά...