ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΣΧΟΛΕΙΟ

  ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τα πεύκα σκύβουν τα μεσάνυχτα  στο μαξιλάρι μου
Κι’ ο ύπνος μου συνεχίζεται στο πέλαγος.

Με το σώμα  ελαφρύ
πάνω απ’ τους λόγγους .  
Με τα χελιδόνια να σπαθίζουν το μαΐστρο.
Κι’ οι φωνές των παιδιών
να ματώνουν τις μνήμες,
αντηχώντας θλιβερά  
απ’ τα σπασμένα τζάμια
του παλιού μας σχολειού.

Βιβλία φθαρμένα, θρανία βουβά ,
σκελετοί που διαβαίνουν αμίλητοι,
νεράιδες που  χορεύουνε καταμεσήμερο
στης κουκουβάγιας το κοντρί…

Κι’ ένα ηλιοβασίλεμα πορτοκαλί
να στρώνει μελαγχολικό χαλί
στο τέλος της νιότης…